Here we go! 6 weken Noorwegen, 6 weken op pad met de bus en 1 op 1 met verschillende vrienden! Na 2 dagen rijden en een ferry komen Steven en ik aan op onze 1ste bestemming. De ‘Soria Moria Sauna’. Deze hadden we al op voorhand geboekt als eerste stop na de lange rit. Een fantastische keuze zo bleek. Deze sauna staat aan het einde van een lange steiger in het Bandak meer. Het weer is prachtig en vanuit de sauna heb je een prachtig uitzicht over het meer en de omringende bergen. Lekker de kilometers uitzweten en daarna het koude water in! Wat een plek om deze vakantie te starten. Helemaal zen beslissen we niet verder te gaan zoeken naar een kampeerplek dus blijven we meteen hier overnachten.
Na een uitgebreid ontbijt de volgende ochtend rijden we door richting Odda. We nemen de E134 die onder het grote Hardangervidda Nasjionalpark doorgaat. Deze weg gaat over een hoogvlakte met verschillende grote meren. Onderweg passeren we het ‘Kjelavatn’. Hier slaan we een zandweg in om dichterbij het meer te komen en van de hoofdweg af rustig te kunnen lunchen. Ook hier zijn we meteen verbouwereerd door al het natuurpracht, ondanks dat je nog zo dicht bij een hoofdweg bent. We doen even een korte wandeling om de benen te strekken waarna we wat lunchen en verder bollen richting Odda!
Eenmaal in Odda slagen we vers drinkwater en boodschappen in en gaan we op zoek naar een kampeerplekje. We merken meteen op dat vele bewoners hier niet heel warm lopen voor kampeerders. Ondanks het recht om in Noorwegen vrij te mogen kamperen zien we hier regelmatig bordjes ‘no camping’. Best begrijpelijk want volgens de regel mag je niet in de buurt van een woning kamperen en niet ver van Odda heb je de overhangende rots ‘Trolltunga’. Dat is natuurlijk een toeristische trekpleister dus ze zullen hier wel meer kampeerders zien. Waarvan er een aantal waarschijnlijk die regel aan hun laars zullen lappen.
We rijden een doodlopend baantje buiten het dorp. Bijna op het einde van deze weg vinden we een rustig plekje naast een grote rots, ideaal! We parkeren de bus en kunnen de rots mooi gebuiken als extra ankerpunt voor de regentarp. Het is en blijft Noorwegen dus regen kan altijd. Lekker het eerste kampvuurtje van de trip bouwen, eten en een trappistje erbij en het is weer helemaal feest!
De volgende dag gaan we pad! De eerste tocht in Noorwegen. We gaan de 1043 meter hoge Jordalsnutten op. De route die we nemen is ongeveer 10.5km lang en we moeten 840m de hoogte in. Onderweg wandelen we ook langs 2 meren, Fossasetevatnet en Lisatevatnet.
Zoals bijna altijd in Noorwegen is er geen tijd voor een rustige aanloop. Hopsakee meteen omhoog is het! Vele hikes beginnen natuurlijk beneden in de fjord waar er een weg loopt. Dus om de hoogvlaktes en bergtoppen te zien moet je meteen klimmen. Ook bij deze hike is dit het geval. Steil omhoog door het bos, langs de Strandsfossen waterval tot bij het Fossasetevatnet. Daar vlakt het uit en heb je de typische berghutjes en schuurtjes. Hier lopen we ook een stuk door een schapenweide. Het duurt dan ook niet lang vooraleer deze ons weten te vinden, hopend op een gratis snack! Onder het motto ‘Joey doesn’t share food!’ geven we niet toe en gaan we gewoon verder.
Wanneer we het Lisatevatnet bereiken gaat het pad 90 graden rechts en weer steil de hoogte in! Ook hier moeten we ‘vluchten’ voor een hongerig staldier. Een paard is brutaal genoeg om achter onze rug in de rugzak te gaan zoeken naar iets om te knabbelen. Ook wanneer we weer te been zijn blijft het, lichtjes aggresief, de rugzak onderzoeken!
Op deze helling gaan we van 700m naar 950m hoog. Net voor de kam van Jordalsnutten komen we onze eerste sneeuw tegen. Gevolgd door de eerste sneeuwbal natuurlijk. Het is er duidelijk aan te merken dat Steven niet al te vaak in de bergen is geweest want deze traditie kent die niet. Uiteraard is hij dan de ontvanger van die sneeuwbal. Eenmaal op de kam is het uizicht fantastisch! We krijgen bijna 360 graden zicht over het gebergte. Recht voor ons een zicht over de vallei en de 903m hoge Eidesnuten. Links in de verte de Buarbreen gletsjer en rechts onze verder tocht naar Jordalsnutten. Wat een spektakel!
We zetten onze tocht verder over de kam naar Jordalsnutten. Deze kam is her en der nog bedekt met sneeuw. Na een half uurtje komen we aan op de top. We begrepen meteen waarom er een pad naar dit punt gemaakt is. Eenmaal boven krijg je heel het ‘Sandvevatnet’ te zien, Odda en een stukje van de Hardangerfjord. Aan de overkant zie je ook de Tjørnadalsfossen waterval naar beneden donderen.
Na een tijdje genieten van al deze pracht starten we onze tocht terug naar beneden. We wandelen hetzelfde pad terug maar ditmaal kijken we, zolang we op de kam wandelen, op de Buarbreen gletsjer. Je voelt je altijd een stukje nederiger als je op dit soort stukken loopt. Al deze bomen, rotsen, bergen en ook deze gletsjer zijn hier al zoveel langer, zijn zoveel groter en zullen er ook nog zoveel langer zijn dan jezelf. Hoewel in het geval van de gletsjer is de toekomst onzeker.
Eenmaal terug bij de auto gaat meteen het kampvuurtje aan, voeten omhoog en een mango IPA erbij. #wateenleven
